Aan een ander geven is makkelijk. Er zijn, bij verdriet met een knuffel, een arm om de ander heen of het vasthouden van een hand. Het geeft warmte, veiligheid en toestemming aan de ander dat alles er mag zijn op dat moment. Niks is dan belangrijker. Je bent er voor die vriendin, je partner, je kind, familie of wie dan ook die belangrijk voor je is.
Het delen met anderen maakt het makkelijker om het te dragen wanneer het leven even niet zo leuk is. Het delen met anderen maakt het mooier omdat je het leven, de liefde vermenigvuldigt. Bij het delen hoef je het niet meer alleen te dragen die angstige, depressieve, plezierige en liefdevolle momenten.
Dit geldt net zo goed voor alle mensen waar we voor mogen zorgen. Ongeacht in welke sector dit is. Deze mensen zijn hier op hun kwetsbaarst. In welke fase van hun leven ze ook zitten. Voor de ene is het makkelijker om te delen waar ze mee zitten qua gevoel en gedachten, de ander kan dit niet (meer) omdat ze er geen woorden (meer) aan kunnen geven. Dan is nabijheid kunnen geven zo belangrijk. Er zijn niet altijd woorden nodig om betekenisvol te zijn. Tijd, er zijn, een knuffel, het wegvegen van een traan kan net dat momentje zijn wat ze nodig hebben om zich gehoord en gezien te mogen voelen. Dat ze er zijn, genoeg zijn, bestaan.
We hebben zoveel te geven èn te ontvangen wanneer het ons aandient. Kan jij het dan ook ontvangen? Onthoud wel, liefde is geen transactie en heeft geen oordeel. Het is er in zoveel mooie gradaties. Ook voor en naar jezelf. Ben je je daar (al) bewust van?
Wat is nabijheid voor jou? Hoe kun je nabijheid geven aan jezelf? Wanneer je verdrietig bent, het even niet meer weet of juist hele mooie dingen meemaakt. Ben je erbij aanwezig en kun je de gevoelens en gedachten er laten zijn? Je hoeft niet altijd te weten waar het vandaan komt en het is ook niet nodig om daar concreet woorden aan te geven. Stel nou dat je tegen jezelf, waarschijnlijk ook je innerlijke kind, kunt zeggen: 'Ik ben bij je, je bent niet alleen. Het is niet erg om het niet te weten'. Visualiseer eens dat je je kleine ik met die emoties op schoot neemt en het knuffelt.
Waarom zou dit ook niet kunnen met wie je nu bent zodat je jezelf een knuffel kunt geven en geruststellen wanneer er even niemand om je heen is? Als je het jezelf kunt geven, hoef je het niet meer bij de ander te zoeken. Nabijheid is dan geen 'need' meer, maar een 'give'. Wat kan ik voor je doen of hoe kan ik er voor je zijn, kun je ook prima aan jezelf vragen zoals je dat ook bij een ander doet. Als je het jezelf kan geven, kun je juist nog meer betekenen voor de ander omdat je bij jezelf kan blijven en geef je meer ruimte voor wat er mag zijn.
Hoe voelt het voor jou als je dit nu leest? Heb je weerstand op dit vlak of is dit juist heel herkenbaar met een eventuele zucht van verlichting? Je bent niet alleen en je hoeft het niet alleen te doen. Samen kom je verder ❤