Magisch (Noorwegen deel 3)

De afgelopen dagen (19 juli - 21 juli) hebben we in Skjolden vertoefd. Wat een prachtplek. Het huis staat boven het water op palen. Met uitzicht op het fjord. De geur van de zee is te ruiken. Het maakt dat ik me thuis voel. Ik heb wat met de zee. Ik kom niet voor niets graag op Texel. Het penthouse was fantastisch. 

Elke ochtend deed ik met een glimlach de shades open. Gordijnen heb ik hier in Noorwegen tot nu toe nog niet gezien. De omgeving voelt bijzonder aan. Een energie wat op ons allemaal invloed heeft. Op woensdagavond hebben we een pittig gesprek aan tafel. Details laat ik even achterwege. Gelukkig uiteindelijk wel uit kunnen praten voordat we gingen slapen. Het heeft aardig wat energie gekost. Een energie van reflectie. Met de bergen stevig gegrond om het fjord heen. 

Ook hier helaas met regelmaat de regen die naar beneden komt vallen. Met regelmaat kijk ik naar buiten over het water. De druppels vallen onhoorbaar. Maken verbinding met het water. De kringen die ontstaan bewegen zich steeds breder. Grote cirkels. Kleine cirkels. Ze lopen in elkaar over. Het fjord wordt een groot rimpelig wateroppervlak.

De zon komt met regelmaat tevoorschijn. Zelf als het regent. Steeds kijk ik naar buiten of ik een regenboog kan spotten. Helaas. Die kwam niet. De stilte wanneer het droog is oorverdovend. Alleen het zachte geruis van de watervalletjes aan weerszijden van het fjord is te horen als je goed luistert. 

De oudste stavkyrkje in Noorwegen is gebouwd rond 1130. Het staat op een mooie plek. Hiervoor door 2 donkere tunnelen gereden. Geen licht. Wel goede markering. Toch kom ik dan liever geen tegenliggers tegen. De weg is smal om bij dit kerkje te komen. Bij de terugweg lokale frambozen meegenomen bij een kraampje aan de weg. Genieten! 

Op de laatste volle dag nog even kort bij een Lama boerderij gekeken. Dit was een wederkerigheid. Om de volgende dag te ontwaken met een ander uitzicht. Hallo cruiseschip. De mensen liepen af en aan langs het huisje. Komt er wel een einde aan die stroom? Blijkbaar niet. 

Op weg naar ons volgende stulpje. Onderweg zien we zoveel robuustheid. Samen met het glooiende van de bergen. Het voelt heel natuurlijk aan. De energie is in balans. Mannelijke met vrouwelijke energie. Ik zie de Vikingen zo door het landschap heen banjeren.

Na zoveel mooie indrukken komen we aan bij ons stulpje. Weer een skigebied. Al valt de omgeving na zo'n dag een beetje tegen. Vanmorgen buiten gemediteerd met het geluid van belletjes op de achtergrond. Er lopen schapen hier in de buurt. Nu tijdens dit schrijven schijnt de zon. Het ziet er gelijk wat beter uit. Dankbaar. In de verte zie ik de eerste bakjes van de kabelbaan al naar boven gaan.

Rust. Structuur. De woorden die in me opkomen voor de aankomende dagen.

Wordt vervolgd..