De bereidheid om gekwetst te worden is er wel en hoe groot is die?
Ik weet hoe het is om gekwetst te worden en dat gevoel is verschrikkelijk. Is het dan de manier waarop je er tegenaan kijkt? Is het dan zo simpel? Waarom is het dan zo moeilijk? Alsof je dan, hard gezegd, de andere kant opkijkt en het 'links' laat liggen?
Je verlangen is je leidraad om uiteindelijk noodzaak te kunnen creëren om het te kunnen realiseren, ongeacht wat anderen ervan vinden. Wat is van jou en wat is van de ander? Makkelijker gezegd dan gedaan. Daarnaast lastiger wanneer je niet zo lekker in je vel zit. Zo te denken geeft wel ruimte en meer ontspanning, of te wel: ik maak het voor mezelf weer eens moeilijker dan nodig is en is mijn innercriticus weer eens bezig. Hallo Juf Ank...
Ja, je kunt mensen gaan verliezen op je reis. Letterlijk en figuurlijk. Je leert ervan en ze gaan hun eigen weg. Welke deze ook mag zijn en daar mag verdriet bij horen. Het grootste verlies is wanneer je erin mee gaat, mee sterft en/of jezelf verliest.
Hoe groot is dan de bereidheid om gekwetst te worden? Voor mij is het ook een kwestie van hoe je er tegenaan kijkt. Het is niet altijd zo simpel en ook niet altijd zo moeilijk. Elke situatie is anders en ook hoe je er in staat bepaald ook de reactie hierop (gevoel, gedachten, etc). Als je niet zo goed in je vel zit zoals ik op het moment, is dat lastiger. Ook omdat je dan minder goed kan observeren waardoor het makkelijker binnenkomt. Als je het kan observeren en door hebt van wat er gebeurt in jou en buiten jou, wat van jou is en van de ander, dan kan je invloed hebben op hoe je reageert. Wat ik dan op die momenten al heb mogen ervaren is dat ik rustiger kan blijven, de situatie overzien, bij mezelf kan blijven en dan ook gerichter kan luisteren en reageren op de ander. Daarnaast zelfs ook nog er voor de ander zijn mocht dit nodig zijn. Je reageert dan minder vanuit emotie.
De bereidheid om gekwetst te worden is aanwezig. In mijn geval is het dan goed om na te gaan of je het afhankelijk wil laten worden van anderen of dat je het heft in eigen hand neemt.
Dit is een blijvend iets. Het gaat steeds terugkomen en de ene keer is het makkelijker dan de andere keer. Een blijvend lerend proces. En toch krijg ik daar wel energie van als ik ermee richting mijn verlangens kan komen en kan groeien of dit nou kort of lang duurt. Het liefst met mensen waar ik me aan op kan trekken en mij verder (willen) helpen. De juiste mensen, A-spelers, om me heen hebben zodat je van elkaar kan leren op een goede manier in veiligheid en vertrouwen. Alleen ga je vaak wel sneller, samen kom je verder en wie weet kom je dan ook op mooiere plekken.
Weet jij wat van jou is en wat van de ander? Welke gevoelens, emoties en gedachten komen er bij jou op? Hoe reageer jij? Ben je iemand die snel geneigd is om vanuit emotie te reageren of kan je het juist (al) goed vanuit een observerende rol bekijken en vanuit hier reageren?
Voor een volgende keer wil ik het over noodzaak creëren hebben. Dat is voor mij een belangrijke stap om verder te komen naar waar ik naar toe wil, de stip op de horizon. Naast het organiseren van A-spelers om je heen.