Wat nou als je leiderschap toont en het niet gezien wordt?
Ligt dit dan aan de situatie? Aan de mensen om je heen? Aan jou? Aan hoe je het hebt aangepakt? Misschien wel allemaal?
Ik hoorde laatst een podcast over verpleegkundig leiderschap. Dit heeft dus eigenlijk niets te maken met welke functie je hebt om dit te laten zien, waarschijnlijk wel in hoe serieus je genomen wordt.
Het zou niet uit mogen maken welke functie je hebt op de werkvloer. Je bent en blijft gewoon een mens met een visie op het vak, hoe je je passie wilt uitoefenen met al je talenten en kwaliteiten die je nodig hebt om je werk te kunnen doen. Je kunt wel zelfstandig werken en de dingen doen die gedaan moeten worden, maar wat als je dingen ziet/hoort/meemaakt waarvan je denkt, dat kan anders?
Uit eigen ervaring heb ik ervaren dat dit blijkbaar weldegelijk met elkaar te maken heeft. Zelf heb ik verpleegkunde gedaan (HBO en MBO) en inmiddels ben ik nu zo ongeveer ruim 6 jaar verzorgende IG. Hier ga ik niet verder op in, maar wil wel hiermee duidelijk maken dat ik wel wat in mijn mars heb en de kennis heb van, naast wat ik mag doen in mijn werk.
Gaat het hier dan ergens mis? Heeft dit dan te maken met een oud hiërarchisch systeem waar we toch (on)bewust in blijven hangen? Dat er nog te veel aan oude patronen wordt vastgehouden en naar hogere functies gekeken wordt omdat dit van hun verwacht wordt? Ik denk dat we hiermee compleet de plank misslaan.
We moeten het samen doen, zeker nu de zorg met tekorten kampt en dit in de toekomst alleen maar meer gaat worden. Hoe wil je dan je hoofd boven water houden en dat de zorg kwalitatief op een goed niveau kan blijven staan? Als je het kan verdelen over verschillende functies met hun eigen ideeën over hoe de zorg geleverd kan worden. Wanneer je daar de beste punten uit kan halen en dit bij elkaar brengt om te kijken wat het beste werkt. De vraag die dan bij mij opkomt is: willen we het wel? Willen ze het wel van hoger hand?
Er wordt dan wel gezegd elke functie is belangrijk, prima, al wordt dit in de praktijk niet altijd getoond op basis van praktische stappen. Welke kwaliteiten heeft iemand, zit iemand op de juiste plek? Maak daar gebruik van met als gevolg dat je personeel gezien wordt en niet wordt gedenigreerd op basis van wat de functie is van die persoon waardoor er ook weer met (meer) plezier en motivatie gewerkt wordt. Ongeacht welke sector. Zet ook stappen om actie te ondernemen dat hiernaar wordt gekeken. Laat het niet dood bloeden terwijl er van alle kanten gezien en aangegeven wordt dat er iets of veel dingen niet goed lopen met alle frustraties en gevolgen van dien. Help je medewerkers hun persoonlijke drijfveer te vinden en in zichzelf geloven in plaats van een aanpassingscultuur. Als je als leidinggevende/manager/CEO of welke hogere functie je ook hebt, hiernaar kunt kijken en naar handelen, dan ben je goed bezig naar mijn idee en zal je verder komen in plaats van dat de kans juist groter wordt dat je medewerkers gaan lopen. De eventuele consequenties die dan ontstaan op korte of lange termijn. Is voorkomen niet nog steeds beter dan genezen of is het alleen symptoombestrijding? Waarom klinkt het zo simpel en is het in de praktijk zo moeilijk?
Het is geen kwestie van leidinggevende kwaliteiten hebben met betrekking tot verpleegkundig/persoonlijk leiderschap. Daar ben ik het mee eens wat betreft de uitspraak die in de podcast werd gedaan. Het gaat puur om hoe je ergens voor staat en dat laat blijken, ook in combinatie met de competenties die je nodig hebt om je werk te kunnen doen. Dit is ook hoe ik er persoonlijk tegenaan kijk. Je werk hoort bij je en ook op je weg qua ontwikkeling van jou als persoon en vice versa.
Als je niet gezien wordt met alles wat je hebt aangegeven en laten zien met alles wat je hebt, dan loop je leeg. Dit kan dus aan van alles liggen, dus ook de vragen die ik aan het begin al had beschreven. Wat doe je dan? Je kan aan jezelf gaan werken zodat je het de volgende keer beter aan kan pakken. Daarnaast heb je ook nog je collega's waar je mee samenwerkt. Het moet wel van twee kanten komen. Zijn er nog gelijkgestemden voor jou op je werk? Haal je dan nog voldoening uit je werk? Ik durf wel te zeggen dat dit dan vaker niet is dan dat je nog wel voldoening uit je werk haalt.
Hoe houd jij je vuurtje brandend of is het (al) bijna uitgedoofd? Of hoe help je je collega's/medewerkers om dat vuurtje brandend te houden? Welke stappen zet je dan? Laat het me weten via een DM op Insta en wie weet kunnen we samen die stappen zetten.