Wat is volhouden? Is dat doorgaan tot je erbij neervalt? Is het een overlevingsmechanisme? Is het een manier van 'ik moet sterk zijn'? Of heeft het met een bepaalde drive te maken die je in je hebt? Wat als het met alles te maken kan hebben?
Hoe zie jij volhouden? En wanneer?
Ik zie het voornamelijk als doorzetten en niet zomaar iets laten gaan of opgeven als ik er nog potentieel in zie en dat kan op allerlei vlakken zijn, werk of de liefde bijvoorbeeld. Ik wil er dan voor gaan omdat ik er zoveel mogelijk uit wil halen wat erin zit. Waarom zou je iets laten voor wat het is als het mooier en/of beter zou kunnen worden? Zijn we dan te makkelijk bezig? Willen we het lastige stuk van de weg niet zien en er aan werken? Zijn we zo ontzettend gehospitaliseerd van 'we hebben het altijd al zo gedaan' en dat blijven we doen? Komen we daar verder mee?
Ik denk van niet. Terwijl ik zelf ook weet hoe moeilijk het kan zijn om een verandering door te maken en dat ik ook wel eens zou willen dat het wat makkelijker en rustiger kon zijn. Soms is het dan even wat rustiger en toch komt er altijd wel een moment dat je weer in die achtbaan zit. Misschien wat minder heftig en zonder loopings. Het is in elk geval niet saai.
We zijn er ook goed in om het veelal alleen te willen doen, inclusief mijzelf. Eerst dacht ik dat ik het altijd alleen op moest lossen omdat het mijn problemen waren en niet van een ander. Dus waarom zou ik dan iemand anders erbij vragen om mijn probleem op te lossen? Door mijn gedachten en Juf Ank kan ik het voor mezelf ook moeilijker maken dan dat het is of was achteraf. Ben jij daar ook zo goed in? Wat doe je er dan tegen/mee?
Tegenwoordig zie ik dat anders. Je lost het uiteindelijk wel zelf op, maar je mag zeker iemand anders om hulp vragen. Het is dan aan jou wat je ermee gaat doen.
Ik kan er gelukkig (vaak naderhand) wel om lachen, want ik was weer eens bezig. Nu probeer ik ook steeds vaker en sneller mijn gedachten te checken of ze waar zijn. Ook door te kunnen praten met anderen kan ik andere perspectieven gaan zien met eventuele inzichten tot gevolg om verder stappen te kunnen zetten. Mediteren helpt mij door ook bij.
De afgelopen maanden en vooral de laatste weken zit ik in een behoorlijke groeipijn en korte termijn pijn en dat is niet leuk en ook best k.u.t. Dan is het juist fijn om met bepaalde mensen te kunnen ventileren en die waar nodig een spiegel voor kunnen houden.
Hoe ga jij om met periodes dat het wat minder gaat? Kun jij varen op een bepaalde drive en/of commitment? Heb jij mensen om je heen waar je het mee kan delen? Anders wil ik graag die persoon voor je zijn die met je meeloopt op dit pad. Je hoeft het niet alleen te doen. Laat het me gerust weten.